چند خطی به دوستان خوبم

با توجه به نظری که یکی از خوانندگان محترم وبلاگ داده بودن ، گفتم شاید خارج از لطف نباشه که این مطلب رو براتون بنویسم .

نمیخوام مثل بزرگترها نصیحتتون کنم یا مثل مشاورها بهتون مشاوره بدم فقط می خوام به عنوان کسی که این راه رو یه بار طی کرده چند خطی به دوستای خوبم بنویسم .

من خودم به عنوان کسی که سه سال درس خونده بود، تا قبل از مرحله دو اصلا استرس نداشتم چون به نظر من استرس تنها کاری که با آدم می کنه خراب کردن روحیه و نهایتا خراب کردن امتحانه . البته باید بگم یکم استرس هم بد نیست چون باعث می شه آدم بیشتر درس بخونه اما فقط در همین حد کافیه اگر بیشتر بشه مخربه .

اگر خوب درس خوندید بقیه کار رو به خدا بسپارید وفقط به فکر قبولی باشید اگر هم خوب درس نخوندید هنوز دیر نشده تا مرحله اول وقت دارین ،خیلی ها تازه شروع می کنن و نتیجه هم می گیرن چون اعتماد به نفس دارن .

اما اگر دیدید شب امتحانه و از برنامه خیلی عقب هستید خودتون رو نبازید به خدا توکل کنید . اگر قبول شدید که خدا رو شکر اگر هم قبول نشدید هم چیزی رو از دست ندادید چون از کنکور عقب نیستید .

هیچ وقت حرف استاد بزرگوارم یادم نمیره که می گفتند : المپیاد نمونه کوچیکی از امتحان های سخت زندگیه .

همیشه و توی تمام کارها و نه فقط توی المپیاد توکل به خدا و اعتماد به نفس یادتون نره .

منتظر نظراتتون هستیم ...